Het Diner

Biografie schrijver

Herman Koch (1953) is bekend als televisiemaker, acteur (hij is samen met Kees Prins en Michiel Romeyn een van de makers van het populaire tv-programma Jiskefet), columnist (de Volkskrant en Esta) en romanschrijver. Koch werd geboren in Arnhem, waarna hij op zijn tweede met zijn ouders verhuisde naar Amsterdam. Hij zat daar op latere leeftijd op het Montessori Lyceum, maar werd van school gestuurd. Toch begon Koch een studie. Hij studeerde drie maanden Russisch, hij koppelde aan deze studie ook reizen. Zo werkte hij een jaar in Finland op een boerderij. Hij is getrouwd met de Spaanse Amalia en heeft een zoon Pablo. Koch woont voornamelijk in Spanje.

Na zijn debuutroman Red ons, Maria Montanelli (1989) verschenen onder andere Eten met Emma (2000), Odessa star (2003) en Denken aan Bruce Kennedy (2005). In 2005 was het dictee voor het Groot Dictee der Nederlandse Taal door hem geschreven. Zijn voorlaatste roman Het Diner (2009) is een klassiek en hecht opgebouwde roman over vier ouders die een probleem hebben met betrekking tot de loyaliteit aan hun kinderen wanneer ze te weten komen dat die iets op hun geweten hebben. In hoeverre moet je je kinderen blijven beschermen? Met dit boek won Koch in 2009 de NS Publieksprijs

Het verhaal in het diner heeft geen verband met het leven van Herman Koch. Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurd verhaal met dan nog wat toevoegingen. Het verhaal is gebaseerd op ­de dood van María del Rosario Endrinal Petit een Spaanse zwerfster die door drie jongeren werd verbrand. De personages in het verhaal hebben ook geen verband met Herman Koch.

Thematiek

In deze mooie roman van Herman Koch staat het dilemma van ouders centraal waarin die kunnen komen te verkeren wanneer hun kinderen problemen veroorzaken en het eigen rechter spelen. Michel en Rick hebben uit onbezonnenheid een zwerfster gedood. De dood van de zwerfster proberen ze goed te praten doordat ze zo ‘stonk” en daarmee om haar dood had gevraagd. Ze konden eigenlijk niet weten dat er nog benzinedampen in de lege jerrycan zaten.

Het dilemma in het boek is een onderwerp dat recent niet echt in het nieuws is geweest. Het plot is wel gebaseerd op een waargebeurd verhaal maar de thematiek hieromheen is niet iets wat veel in het nieuws. Mijn mening over dit onderwerp is verdeeld want voor mij is het eigen rechter spelen Op zich niet een groot probleem maar wanneer het om dergelijk grootte misdrijven gaat vind ik wel dat je als ouders dit moet overlaten aan het rechtssysteem, Maar als een bijvoorbeeld iemand een kleine vechtpartij veroorzaakt kan dat ook prima worden opgelost door zelf logisch na te denken. Ook wanneer het rechtssysteem je niet helpt en het duidelijk is wat een goeie oplossing is dan heb ik daarvoor sympathie. Bijv. wanneer een familielid is vermoord en jij slaat de dader neer dan vind ik dat niet een kwalijke zaak. Hoewel hier veel wraak bijzit en niet logisch beredeneren. Maar wanneer je dan je doel hebt bereikt dan is er een grootte kans dat je probleem er nog steeds is en niet is opgelost door je eigen oplossing. Daarom vind ik eigen rechter spelen ook niet verantwoord. Daarom concludeer ik dat eigen rechter spelen in de meeste gevallen niet de juiste oplossing is en je gewoon jezelf moet beschermen voor wraak of foute beslissingen.

Stijl

 Het diner kenmerkt zich door de mooie schrijfstijl. Het verhaal beleef je geheel door de ogen van Paul. Zijn subjectieve blik op wat er gebeurt laat je mee leven, maar zorgt er ook voor dat je gaat snappen in welke situatie de personages zitten.

Het verhaal is in zijn geheel geschreven in de “ik verteller” dit maakt voor een situatie waarin je je goed kan inleven in de hoofdpersoon. Ik persoonlijk vind dit een zeer fijne manier om te lezen. Je kan voor jezelf goed en snel een goed stellen van de situaties die voordoen.

Fantasie & creativiteit

Als ik twee dingen mocht vervangen zou het waarschijnlijk gaan over het geven van informatie en het einde. Ik zou de informatie die laat in het boek eerder geven waardoor er een stuk duidelijker is waarom sommige dingen gebeurden, in sommige gevallen was het zo dat ik het verhaal niet meer wilde lezen om dat het eigenlijk helemaal niet meer te begrijpen was zonder informatie die er niet was. Ook zou ik het einde wat willen wat rekken waardoor je iets meer komt te weten over wat er met beau is gebeurd en of Michel en Rick nog een straf hebben gekregen.

Alternatief einde

Wanneer ik naar het café loop zie ik daar Rick en Michel staan naast het podium waar serge zijn persconferentie zou houden. Ze bereiden zich voor op een persconferentie achter hen zie ik serge, Babette en Claire staan alle in tranen over wat ze zojuist te horen hebben gekregen. Wanneer ik aankom bij Rick en Michel zie ik dat ze het moeilijk hebben. Ik weet wat ze gaan doen, het enige wat ik vraag is: ”waarom?”. “omdat we het niet meer aankunnen” zei Michel met een zachte stem. Ik zie Serge naar me knikken hij weet ook dat het niet meer te houden is, Hij geeft zijn carrière in de politiek op voor zijn kind, het lastig voor hem maar hij doet het. Claire die waarschijnlijk bijna een aanslag had gepleegd was daarmee waarschijnlijk gestopt nadat ze zag dat Rick en Michel er ook waren. Terwijl er steeds meer cameraploegen kwamen opdagen werd de druk hoger en steeg ook bij mij het gevoel van angst, zullen ze ooit nog een baan kunnen krijgen in de toekomst, hoelang moeten ze de cel in, hoe zullen de reacties zijn in de zaal? Grote verbazing waarschijnlijk. Nadat de zaal flink is volgelopen met politieke verslaggevers is er veel gefluister waarom er een persconferentie zou zijn. Iedereen had de families al in tranen gezien behalve Serge, Serge stond achter muur weg van alle aandacht. Wanneer de persvoorlichter van de partij van Serge naar hem toekwam zei Serge: ”Het is niet meer aan mij om deze mededeling te doen”. Waarna de persvoorlichter opkeek waarna hij zag dat twee jongeren het podium op liepen. De persvoorlichter liep verward weg. Toen uiteindelijk alle aandacht was gevestigd op Rick en Michel begon Rick met de Zin “Ik zou graag me willen verontschuldigen aan de mensen die hier graag Serge Lohman hadden willen zien, het is vanavond niet aan hem om iets te vertellen.”. Hiermee waren de eerste verontwaardigde gezichten ontstaan ik keek ze aan en zij keken mij aan, ik knikte en Michel begon met de uitleg over wat er was gebeurd met de zwerfster en hoe zij het hadden gedaan. Ook vertelde ze dat het niet aan ons de ouders had gelegen maar gewoon aan hun onbezonnenheid. Hoe verder de uitleg ging hoe dieper het publiek was geschokt. Toen de eerste vragen werden gesteld schoten beide in tranen zowel Michel als Rick kon dit mentaal niet aan. Terwijl de vragen werden gesteld kwamen de eerste politie agenten aan ze kwamen zonder enige agressie en vol sympathie naar de jongens toe Het was geen arrestatie zoals je die op televisie ziet het was compleet rustig misschien lag het aan de wijze waarop de bekentenis werd gedaan. Er was nog een laatste zin die ze zeiden tegen ons gezegd, Maar dat was onverstaanbaar geworden door het rumoer dat was onstaan door het publiek het enige wat ik opving was “O, lieve papa”. Wat daarna werd was voor mij voor eeuwig een vraag.

Tijs Van der linden H4B:

Ik vind een goede duidelijke tekst en het einde vind ik goed in het verhaal passen.

Bjarne Wildschut H4B:

Ik vond het een mooie maar ook duidelijke tekst en ik vond de thematiek leuk om te lezen.